Hoofdstuk 5
LD
Ik ben er weer.
Uiteindelijk ben ik 2 weken ziek geweest. Zware griep zeiden ze, met als complicatie longontsteking. Ik heb alleen maar vage
herinneringen. Wakker, dorst, plassen, misselijk, alles deed zeer en hoofdpijn, verschrikkelijke hoofdpijn. Weer slapen, zweten, rillen, natte pyjama, iemand die me helpt een droge aan te doen, slapen, slapen, hoofdpijn en zo maar door. Ik heb
bijna niets meegekregen van die tijd. Vage schimmen naast mijn bed. Verder geen idee. Wel wilde dromen. Vaag. Droomde ik nu dat Dennis naast mijn bed zat? Misschien was dat ook een droom. Of was het wel echt? Ik weet het niet meer, alles van de afgelopen tijd is doorelkaar geklutst.
Maar nu ben ik wakker en helder in mijn hoofd. De hoofdpijn is ook weg. Gelukkig. Ik ontdek dat ik trek heb. Eens kijken of kan lopen en dan zo meteen maar iets eten.
Ik ben er weer.
Uiteindelijk ben ik 2 weken ziek geweest. Zware griep zeiden ze, met als complicatie longontsteking. Ik heb alleen maar vage
herinneringen. Wakker, dorst, plassen, misselijk, alles deed zeer en hoofdpijn, verschrikkelijke hoofdpijn. Weer slapen, zweten, rillen, natte pyjama, iemand die me helpt een droge aan te doen, slapen, slapen, hoofdpijn en zo maar door. Ik heb
bijna niets meegekregen van die tijd. Vage schimmen naast mijn bed. Verder geen idee. Wel wilde dromen. Vaag. Droomde ik nu dat Dennis naast mijn bed zat? Misschien was dat ook een droom. Of was het wel echt? Ik weet het niet meer, alles van de afgelopen tijd is doorelkaar geklutst.
Maar nu ben ik wakker en helder in mijn hoofd. De hoofdpijn is ook weg. Gelukkig. Ik ontdek dat ik trek heb. Eens kijken of kan lopen en dan zo meteen maar iets eten.
Hmm lopen, het is nog een beetje slapjes in mijn benen. Het lijken wel spagettislierten die te lang zijn gekookt, dus de halve maraton van Egmond zit er nog niet in.
Ik lees wat ik eerder schreef, over Dennis. Gek genoeg voel ik me eigenlijk heel kalm als ik aan hem denk. Niet meer verliefd of zo. Ik heb hem denk ik eruit gezweet, hihi.
LD,
Toen ik in de eetkamer kwam stormde Rachel op me af. Snikkend en schreeuwend.
'Hij is weg! Hij is weg gegaan!
'
Wat! Wie dan? Wat bedoel je?' Ik kon geen touw vastknopen aan dat geraaskal.
'Dennis!, brulde ze met een vertrokken gezicht.
Wat! Wie dan? Wat bedoel je?' Ik kon geen touw vastknopen aan dat geraaskal.
'Dennis!, brulde ze met een vertrokken gezicht.
'EN DAT KOMT DOOR JOU!', gilde ze.
'Wacht eens even bitch, hoe zit het met jou dan!' Ik was behoorlijk pissig en dat kreng wilde de schuld op mij schuiven. Mooi niet. Maar voor de rest begreep ik er niets van en haar gesnik gebrul maakte het er niet beter op. Eigenlijk was ik zwaar geirriteerd.
'Vertel eerst maar eens wat er is gebeurd!', katte ik terug.
Eerst was er geen woord van haar verhaal te verstaan. Hortend en stotend kwam het verhaal eruit.
Het schijnt dat Dennis me bewusteloos had gevonden in de badkamer bij de wc’s. In een plas met kots! (ja Rachel wist het wel weer leuk te brengen)
Verder had ik een jaap in mijn voorhoofd en een snee in mijn lip. Dennis had gelijk de leiding gewaarschuwd. En zo was ik in de ziekenboeg terecht gekomen. Maar het verhaal had nog een staartje. Dennis was op het matje geroepen bij mevrouw Leenders, de directrice. Het kwam erop uiteindelijk op neer dat hij moest vertrekken vanwege een ‘onhoudbare situatie’. Wat bedoelen ze daar nu mee? Onhoudbaar? Ík ben niet meer verliefd op hem. Rachel wel, dat loeder. Maar misschien is het wel beter zo. Dat komt van dat gerotzooi dacht ik nog wraakzuchtig.